اینکه سلامتی و عافیت جزو روزی های خداوند است.حالا به هر دلیلی انسان بیمار شد و به پزشک مراجعه کرد. میشه این روند رو شرک دونست؟
اولیاء خدا حتی معصومین هم موقع بیماری به طبیب و پزشک مراجعه میکردند و مداوای بیماری هیچ منافاتی با توحید نداره
دردهایی که انسان دچارش میشه دو نوع هست یکی دردی که علیرغم مشقات او رو به خدا نزدیکتر میکنه یا لااقل باعث دورتر شدنش از خدا و معنویت نمیشه
یکی هم دردی که باعث دوری از خدا میشه
اولی یک امیتاز و موهبت الهی ست چرا که بالاخره این دنیا محل مریض شدن و گرفتار شدن است و هیچ راه فراری از این اصل نیست پس چه بهتر که اگر اتفاقی برای انسان میفته، از نظر معنوی برای او سودمند باشه
اما دومی بلاء سوء است که رفته رفته موجب سقوط فرد میشه!
در حیطه درمان هم دقیقا همین اتفاق میفته یعنی اگر انسان برای درمان یک بیماری متوسل به افراد و داروها و اسبابی شد که نهایتا به دوری او از خدا و معنویت منجر شد مشخص میشه این مریضی در اثر گناهان و غفلت و مشکلات اعتقادی به سراغش اومده و او باز هم عبرت نگرفته و برای درمانش هم راحت اشتباهی رو در پیش گرفته به عبارت دیگه اگر انسان برای رفع و درمان بیماری هاش نتونه از امکانات حلال و طیب و رعایت موازین شرعی و اخلاقی استفاده کنه مشخص میشه که گرفتار بلای سوء و بد شده و باید توبه کنه...