نظرتون در خصوص این نظریه جناب امانول کانت که در کتاب "دین در محدوده ی عقل تنها" وی آمده چیست؟
دین، شاخص اخلاق نیست؛ بلکه اخلاق باید بر فهم ما از دین اثر بگذارد. اگر دین را در جایگاهی فراتر از اخلاق بنشانیم و آن را به سنگ عقل و دانش نپیماییم، چیزی از آن باقی نمی‌ماند جز ریاکاری و ظاهرگرایی.
طبیعتا کسی که خدا رو قابل اثبات ندونه یا عبارتی اساسا خدا رو قبول نداشته باشه، نمیتونه دین خدا رو قبول داشته و چون با افعال و نیات خیر بطور واقعی و شهودی و عینی روبروست نمیتونه اخلاق رو نفی کنه بنابراین به این نتیجه میرسه اخلاق ربطی به دین نداره و مستقله! در حقیقت او در این جمله بدنبال دفاع از اخلاق یا بالا بردن رتبه و ارزش اخلاق نیست بلکه او بدنبال نفی دین و نفی خدای صاحب دین است تا اخلاق صرفا یک پسند-آگاهانه یا ناآگاهانه- انسانی تلقی بشه. این یکی از ریشه های اومانیسم خواهد بود. البته اومانیسمی که محوریت و سپس منفعت و لذت خواهیش رو در پس مفاهیم یا مظاهر اخلاقی پنهان میکنه!
پس نمی بایست فریب این قبیل نظریات خورد. اخلاق دون دین نه تنها ارزشی نداره بلکه اساسا وجود هم نداره. اخلاقی چیز جز دین نیست اما دین فراتر از اخلاق است.