در آیه 39 سوره مبارکه حجر؛(قال رب بما اغویتنی...)
شیطان میگه خدایا چنانکه مرا گمراه کردی من نیز...فرزندان آدم را گمراه خواهم کرد
شیطان که خودش کبر ورزید و از فرمان خدا سرپیچی کرد و مرتکب اشتباه شد پس چرا به خدا میگه رب بما اغویتنی؟
نکته اصلی آیه رو خودتون گفتید و من از منظر دیگه ای میگم تا واضح بشه.
کسی که نافرمانی خدا رو میکنه 2 حالت براش متصوره
اول اینکه مورد رحمت و بخشش خدا قرار بگیره و آمرزیده بشه
دوم اینکه مورد غضب خدا قرار بگیره و عذاب بشه
در داستان خلقت آدم و حواشی آن که ملائکه به امر خدا بر آدم سجده کردند و ابلیس سجده نکرد و سپس آدم و حوا فریب شیطان را خوردند و از بهشت رانده شدند 3 اتفاق افتاد که با دسته بندی فوق مرتبطه
اتفاق اول: تبعیت بی چون و چرای ملائکه بود
اتفاق دوم: مخالفت شیطان
اتفاق سوم: مخالفت آدم و حوا
درباره اتفاق اول مشخصه که ملائکه ذاتا از اوامر الهی پیروی میکنند و اهل عصیان نیستند و از بحث ما خارجه.
اما بین دو مخالفت دیگه یک فرق اساسی وجود داره که در آیه مورد پرسش شما بهش پرداخته شده!
فرق اساسی بین این دو مخالفت با امر خدا اینه که
آدم پس از مخالفت با امر خدا-و فریب خوردن از شیطان- پی به خطای خودش برد و توبه کرد و گفت: خدایا من به خودم ستم کرد!
اما ابلیس بر عکس آدم، خطای خودش رو متوجه خدا دونست و گفت : تو بر من ظلم کردی یا من رو اغوی کردی!
نتیجه این دو نظر مختلف همون تقسیم بندی ست که عرض شد. یعنی آدم چون مورد رحمت و بخشش خدا قرار گرفته بود- بعدا مشخص شد- خود را مقصر و ستمکار دونست اما ابلیس چون مورد غضب خدا قرار گرفته بود با این عبارت و نسبت دادن به خدا خواست اعلام کنه که جزو مطرودان درگاه الهی و عذاب شوندگان در جهنم است!
خوبه از این توضیحات این برداشت رو بکنیم و این درس رو بگیریم که:
اگر بعد از انجام یک گناه یا اشتباه، خودمون رو مقصر دونستیم و از خدا طلب بخشش کردیم، این نشانه ی بخشش ماست و اگر بعد از انجام گناه یا خطا، به خدا سوء ظن پیدا کردیم و خواستیم تقصیر رو گردن او بیاندازیم، یعنی مورد بخشش و رحمت خدا قرار نگرفته ایم!