بیشتر ما که مشغول زندگی روزمره ی خودمونیم و زیاد تلاشی در جهت خداشناسی و امام شناسی و اسلام شناسی نمیکنیم ینی وقتشو نداریم چون مشکلات زیاد هست اگه به این حال بمیریم که دینمونو و پیامبرمنو و امامانمو نشناختیم البته نسبت به ایشان علاقه بوده ولی در عمل ضعیف.آیااین میتونه به عنوان یک مسلمان مرده باشد یا مسلمونیش قبول نیست؟
ما برای کار و کسب درآمد و اسیر شدن به گرفتاریهای تمام نشدنی دنیا خلق نشدیم!
برا گذران زندگی و رفع نیازها اونم با این فشارهای اقتصادی که تأمین مخارج سخته نباید کسب و کارداشت؟ ما خانواده هایی داریم که زن سرپرسته و باید کارکنه و دیگه نمیرسه دنبال مسائل دینش باشه و به همسر و فرزنداش میرسه ویا آقایونی که کارگرن که صبح میره شب میاد چطور میتونه بره دنبال خداشناسیش و امامش و دینش. این افراد ایا مرگشون به مسلمونیه؟
این شرایط و اساسا مشکلات دنیا منحصر به ما و این زمان نیست. افراد بسته به سطح فکر و عقایدشون شیوه زندگیشون رو انتخاب میکنند و هر عذری برای دوری از زندگی حقیقی و رشد معنوی و اخلاقی و کامل شدن، بدتر از اصل این اشتباهه
ما قادر و مجاز به قضاوت دیگران بر اساس ظاهر زندگی و اعمالشون نیستیم اما زندگی دنیایی، مرگ خوبی بدنبال نداره و معمولا این افراد در برزخ گرفتاریهای مختلفی دارند که از طریق خواب و راههای دیگه مدام درخواست کمک میکنند.
این موارد باید برای ما عبرت بشه.