من يه تحقيق رو مساله حجاب كردم بعد متقاعد شدم كه بي حجابي غرب باعث تنزل بنيان خانواده ها شده است. اما يكي از دوستانم كه خواهرش در استراليا خانه اش در كنار درياست می گفت آنجا هیچ كسي به خانمها نگاه هم نميكند و پلیس مراقب زنهاست و خيلي هم امنتر از ايران است و هم اينكه براي آنها دوستي دختر و پسر چيز نامرسومی است و هيچ كدامشان هم آرايش نميكنن و خيلي هم خانواده دوست هستند!!
اینکه فرهنگهای مردم و کشورها متفاوته شکی درش نیست و در همین کشور خودمون هم با وجود اسلام و تشیع در برخی مناطق روابط محرم و نامحرم به این صورت دقیق و صحیح اجرا نمیشه و در عین حال مردم معتقد و پایبند هستند و مشکل خاصی وجود نداره اما اینکه دین چه گفته و چه وظیفه ای داریم ممکنه با مسائل فرهنگی جمع نشه و در واقع باید فرهنگ رو مطابق دین و تعالیم الهی قرار بدیم نه برعکس.
البته استرالیا- در شکل فعلی- نه استقلال فرهنگی داره نه استقلال سیاسی و مستعمره آشکار انگلیسه و از نظر گسترش فساد از بدترین نقاط جهان هست که در اکثر مناطقش خانواده از هم پاشیده. که میشه از آمار فسادش تشخیص داد و همچنین نمیشه و نباید تعالیم دینی و آثارش رو منحصر به مسائل ظاهری کرد. در غرب و به تبعش کشوری که مثال زدید، سالهاست مادیگرائی و دنیا طلبی حاکم شده و معنویت حقیقی جز در موارد اندک و فردی، از بین رفته و مردم سردرگم و به دور از توحید و خدای حقیقی زندگی میکنند. علت اصلیش هم اینه که برای هر کار و قانون و فرهنگی، فقط جنبه های ظاهری رو مد نظر قرار دادند و اساسا منکر امور باطنی و معنوی و ماورائی شدند. در نتیجه کسانی هم که مهاجرت میکنند برای همرنگ و همراه شدن با این کشورها و فرهنگهای مادیگرایانه، بیخیال امور باطنی و معنوی حقیقی میشن و هرچیزی که در ظاهر مفید باشه رو مفید میدونن و هرچیزی که در ظاهر مضر نباشه رو مضر نمیدونند در حالیکه بسیاری از امور در این جهان هست که ممکنه در ظاهر مضر نباشه و حتی فوایدی داشته باشه اما از نظر ایمانی و درونی و برای روح و نفس و شخصیت انسان مضر و ویرانگر باشه. مثل نداشتن حجاب!