اگه درست شنیده باشم تو سخنرانی فرمودید وقتی شکر میکنیم به همون مقدار هم باید طلب بخشش بکنیم. اگه یکی بیشتر ازآن دیگری باشه علت چی هست؟
شکر و استغفار همانند 2 بال می مونند که برای پرواز معنوی و تقرب به خدا ازشون استفاده میشه. در این مسیر گاهی مومن در جایگاه شاکرین هست و طبیعتا بیش از هر چیزی شکرگذاری میکند و گاهی خود را در جایگاه گنهکاری بدهکار میبیند و طبیعتا بیشتر استغفار میکند. در واقع کم و زیاد شدن این اذکار به حالت درونی فرد برمیگرده
چه چیز باعث میشه شکر بعضی کارها که بنظر من کوچک هست رو لازم ندونم یا فکر میکنم بعضی وقایع نیاز به تشکر نداره؟
ممکنه انسان در اثر غفلت چنین خطایی بکنه اما برای مومن هرچقدر موهبت و نعمت کوچکتر باشه شکرش واجب تره و در واقع اصلا برای مومن حقیقی اندازه و قدر نعمت تفاوت نداره بلکه چیزی که براش مهم "منعم" و نعمت دهنده یعنی خداوند متعاله که بزرگه؛ لذا برای همه نعماتی که دریافت میکنه و داره-چه کوچک چه بزرگ- شاکره